Ανοίγω και κλείνω τα μάτια, σκοτάδι. Κλείνω κι ανοίγω τα μάτια, σκοτάδι και πάλι. Κάποτε έλεγαν πως είμαι αστείος και χαρούμενος τύπος μα εγώ, μόνο το μετά σκεφτόμουν και το θάνατο. Τώρα, είμαι κλεισμένος σ’ ένα μαύρο...
Άνοιξα τα μάτια, σκοτάδι, μια ατμόσφαιρα βαριά και πλήρες σκοτάδι. Άκουσα κάποιους ήχους, δε κατάλαβα τι είναι. Προσπάθησα να κοιτάξω τριγύρω μου αλλά το σκοτάδι ήταν τόσο πυκνό που δε μπορούσα να δω ούτε τα χέρια μου...
Όση ώρα περπατούσαμε προς το κέντρο της Αθήνας σκεφτόμουν συνεχώς τον Παναγιώτη, το γεμάτο προσδοκία και συνάμα μελαγχολία ύφος του, τη φτωχική του αμφίεση και την ακριβή του εμφάνιση. Διέκρινα μια αξιοπρέπεια και μια...
Ίσως να είχε περάσει μόνο 1 λεπτό, ίσως 5, ίσως και 10, δε ξέρω. Ξέρω όμως πως ένιωθα ότι είχαν περάσει μήνες που ακίνητος στεκόμουν στη γωνία Εμμανουήλ Μπενάκη και Ιωάννη Κωλέττη και κοιτούσα τη βιτρίνα ενός σκοτεινού...
Οι φωτιές του πολέμου και το δηλητήριο του διχασμού δεν άλλαξαν ποτέ στο παραμικρό τη πορεία του ήλιου. Οι μνήμες σωρεύτηκαν και κλειδώθηκαν, περιορίστηκαν, φυλακίστηκαν για να μη κυκλοφορούν ελεύθερες και σαν στιλέτα...
Όσα βλέπαμε κι όσα αισθανόμασταν ότι συμβαίνουν γύρω μας ήταν σκοτεινά σαν εφιάλτης. Ο εφιάλτης είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να υπάρχει, είπε ο σκύλος, κάτι σαν το Happy Traveller και τις Εικόνες, είπα εγώ. Εκείνος με...
Περπατούσαμε πόση ώρα δε ξέρω, ξέρω όμως πως δεν πηγαίναμε στο Κάιρο. Ίσως το Κάιρο να ερχόταν αργότερα, ίσως ποτέ. Εκεί είναι λέει το ζερό, μα εγώ δε το πίστεψα. Ίσως είναι κανένα κόλπο του γαϊδάρου να με οδηγήσει κι...
Στη πραγματικότητα αυτό που προσπαθούσα να κάνω ήταν ν’ αποδομήσω τον εαυτό μου, ναι, αυτό ήταν. Αλλά πως αποδομείσαι; Είχα δει μια ταινία του Γούντυ Αλλεν, η ταινία λεγόταν “Αποδομώντας τον Χάρυ” κι ο Χάρυ, ο κεντρικός...
Το φτάσαμε έχει σχεδόν την ίδια δύναμη με το φύγαμε, δηλαδή καμία. Το μόνο φτάσαμε που αναγνωρίζω είναι αυτό που δεν έχει παραπέρα και το μόνο φύγαμε είναι αυτό που δεν έχει επιστροφή. Μερικές φορές το ότι μπορώ ν’...
Περπατούσαμε δε ξέρω πόσες ώρες κάτω από τον ήλιο, πάνω σ’ ένα χώμα σκληρό και θαρρείς άγονο. Ο άγριος τόπος σε κάνει άγριο, ο ήμερος ήμερο, ο φωτεινός φωτεινό κι ο σκοτεινός σε κάνει σκοτάδι. Ο γάιδαρος δε φαινόταν να...
Τα πάντα γύρω είναι λευκά, λεία, παγωμένα και γυαλιστερά. Προσπαθώ να γατζωθώ από κάπου αλλά γλιστράω. Απλώνω τις παλάμες μου, αυτό πρέπει να είναι πορσελάνη σκέφτομαι, τι κρύα που είναι η πορσελάνη, πόσο θα ήθελα να...
Με άδεια τσέπη μια ιστορία, μια μέρα τέλεια στη παραλία Ο κόσμος όλος να μου γελάς, με μεγαλώνεις δε με γερνάς Χρυσές ακτίνες ο ήλιος στέμμα, μια το φιλί σου και δυο το ψέμα… “Εεεεε”, ακούστηκε η φωνή του...
“Μ’ αρέσουν πολύ τα φαρδιά παντελόνια, μ’ αρέσει ξυπόλητος να’ μαι στ’ αλώνια, δυο φύλα λεβάντα να βάζω στα ρούχα, μ’ αρέσει που έχω τα όνειρα που’ χα”, κι εκεί που τραγουδούσα παλιά στιχάκια βρέθηκα μέσα σε έναν αγρό...
2 χρόνια αργότερα Μπροστά μου στεκόταν ένας σκύλος. “Τι κάνεις εσύ εδώ;” με ρώτησε. Ένας σκύλος που μιλάει με ρωτάει τι κάνω εγώ εδώ μα εγώ δεν ξέρω. “Δεν ξέρω”, “εσύ τι κάνεις εδώ;” τον ρώτησα με τη σειρά μου...
Καθώς στεκόμουν στη στάση και περίμενα το λεωφορείο, παρατηρούσα τον τεράστιο λευκό στο απέναντι κτίριο. Στην αρχή ήταν άδειος και μετά γέμισε πεταλούδες. Το λεωφορείο θα ερχόταν σε 4 λεπτά, προλαβαίνω σκέφτηκα. Τίναξα...
Όνειρο 1ο : Μέσα σε μια εκκλησία, νομίζω με τους γονείς και κάποιους άλλους. Την Αν δε τη θυμάμαι. Μεγάλοι και ψηλοί τοίχοι, μεγάλα παράθυρα, πολύ φως. Ξεκινά σεισμός, τρέχουμε προς τα έξω, πέφτουν κάποια κομμάτια από...
-Χριστουγεννιάτικα φώτα- Η μικρή καθόταν στο πίσω κάθισμα και μασούλαγε ένα – ακόμα – σοκολατάκι Μότσαρτ. Την είδα που περιεργαζόταν το περιτύλιγμα που φέρει την μουτσούνα του διάσημου μουσουργού. Τζον, αυτό...
Πέρασα χαρμόσυνες στιγμές τυλίγοντας δώρα για πραγματικούς και φανταστικούς φίλους. Οι φανταστικοί είναι διάφοροι χιούμανοι και χιουμάνες εδώ στα ξένα, που με γνωρίζουν και τους γνωρίζω αλλά δε με ξέρουν. Η πικρή...
Πλησιάζουμε στο θαυμάσιο των Χριστουγέννων και ο μόνος τρόπος να δω φως για το πως θα περάσω τις επόμενες ημέρες, ευχάριστα και μαγικά, πουχού σαν τις διαφημίσεις του Jumbo, είναι να καταπιώ μπόλικα λαμπάκια. Αυτός ο...
Μ’ εκείνα και με τ’ άλλα κι αφού κάναμε κάμποσες βόλτες εδώ κι εκεί καθίσαμε στο ρεστοράν. Ήξερα πως παίζει Αργεντινή – Ολλανδία αλλά η νύχτα ήταν γλυκιά, κάτσαμε έξω και δεν κρύωνα καθόλου. Το ρεστοράν ήταν κάπως...
Συχνά πάω με τη Φρίντα μια βόλτα σ’ ένα μικρό πάρκο κοντά στο σπίτι. Μπροστά ακριβώς από το πάρκο έχει μια θεόρατη πολυκατοικία, blok, έτσι λέγονται εδώ αυτά τα κτίσματα που είναι φτιαγμένα από την εποχή του...
– Were you teaching here, while doing stand up? – Yeah, I was doing both, so I was burning the candle at both ends. But I still did it. And I still drove us to the point of absolute poverty and destitution...
Ας πούμε, λες σε κάποιον, καθάρισε ένα φορτηγό πατάτες και λέει, όχι. Ρωτάς γιατί; και σου λέει δε γουστάρω. Λες, σε παρακαλώ καθάρισε αυτές τις πατάτες γιατί τις χρειαζόμαστε και στο κάτω κάτω δεν κάνεις και τίποτα...
Φτάνω αισίως στον 2ο χρόνο συνεχούς γραφής. Η γραφή είναι το μόνο πράγμα που έχει μια συνέχεια μέσα μου, τα υπόλοιπα παίρνουν κυκλική μορφή. Μερικές μέρες προσπαθώ να σπάσω τον κύκλο και να ισιώσω την περιφέρεια του με...
