Συγγραφέας: Γιάννης Κακούρης

Η μικρή από μικρή έχει δείξει σημάδια κοκεταρίας. Όσο μεγαλώνει η μία μεγαλώνει κι άλλη. Οι πρώτες δειλές απόπειρες μακιγιάζ έχουν γίνει πια καθημερινές, η στυλιστική άποψη του πως βγαίνουμε έξω στον κόσμο (για να πάμε...

Εχθές όλη μέρα γύρω γύρω για σχεδόν το τίποτα. Εφτασα αργά το απόγευμα στη Βερόνα, το ξενοδοχείο που μου είχαν κλείσει ήταν δίπλα στο αεροδρόμιο οπότε το να δω την πόλη δεν έπαιζε. Λίγο πριν το ξενοδοχείο είδα ένα Μακ...

Κάπου στον ουρανό. Έπιασα πρωινή πτήση για Βιέννη κι από εκεί για Μιλάνο. Θα νοικιάσω αυτοκίνητο και θα κινηθώ ανάμεσα σε Μιλάνο, Βερόνα και Περούντζια. Δεν έχω ξαναπάει στην Περούντζια. Δεν έχω ακόμα κανονίσει που θα...

Ξύπνησα νωρίς, έφυγα νωρίς, τελείωσα νωρίς. Όλα πήγαν καλά στη δουλειά και είχα χρόνο να ξαναπεράσω από την αποθήκη με τις αντίκες. Δώσαμε χέρια για τις νταμιτζάνες, να δω τι θα τις κάνω. Όταν ήμουν μικρός είχα εμμονή...

Τελευταία μέρα του μήνα κι η κρίση μας καλά κρατεί. Τα απόνερα της απώλειας του πατέρας της μικρής η άμπωτη της απώλειας του πατέρα της Αν και η παλίρροια της εφηβείας μάς έχει κάνει το μυαλό τρύπες. Ούτε εμείς ακόμα...

Είδα όνειρο πως βρισκόμουν σε αεροπλάνο που έπεφτε από τα 31.000 πόδια και κάποιοι κατάφεραν να πηδήξουν με αλεξίπτωτο αλλά όχι εγώ. Μετά σκεφτόμουν πως όταν με το καλό έχω έτοιμες τις λάμπες και τα άλλα πράγματα που...

Σήμερα θα πάμε θέατρο με τη σις. Θα πάμε να δούμε τον θείο, εκ δεξιών της μητέρας, ο οποίος είναι άνθρωπος του θεάτρου εξ απανέκαθεν. Είναι από αυτές τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις ανθρώπων του θεάτρου που ζει για αυτό...

Η πόλη φαίνεται ίδια, οι άνθρωποι ίδιοι, ο αέρας ίδιος. Μόνο που εγώ λέω πια ντα, αντί για ναι, όταν με ρωτάνε κάτι. Μου συνέβη μερικές φορες και πολύ μ’ ενόχλησε, με σόκαρε θα μπορούσα να πω κι αναρωτιέμαι γιατί πίνω...

Εχθές ένας φίλος μου έστειλε μια φωτογραφία, νομίζω είναι παμπάλαια αλλά και διάσημη, πρέπει να είναι από την εποχή του ‘90 που στην Αιθιοπία πέθαιναν τα παιδιά από τη πείνα. Η φωτογραφία απεικονίζει ένα νεότατο παιδί...

Αργά το βράδυ που ξύπνησα και ένιωθα το στήθος μου βαρύ σκεφτόμουν πως όταν γράφεις δημιουργείς έναν κόσμο που δεν υπάρχει αλλού παρά μόνο μες το δικό σου κεφάλι κι αυτό μπορεί να είναι Κόλαση και Παράδεισος μαζί. Θέλω...

Πέρασε ο 1ος μήνας, βάμος μπίεν. Όταν ξεκίνησα πέρσυ να γράφω μου έκανε εντύπωση που μετά την 1η εβδομάδα είχα γράψει πουχου 20 σελίδες και μετά την 2η 30 κλπ. Όταν έφτασα δε τις 100 ήταν λες και είχα πάει σε άλλη χώρα...

Εχθές για τη μάζωξη είχαν κλειστεί 2 τραπέζια το ένα δίπλα στο άλλο, αλλά όχι κολλητά. Στο ένα τραπέζι κάθισαν 12 άτομα και στο άλλο μόνος μου. Δεν κάθισε μαζί μου ούτε ένας μέχρι να’ ρθει η Αν, κάτι που βασικά...

Εχθές λοιπόν πήγαμε στο φαντασμαγορικό ελληνικό εστιατόριο Namoos Mykonos, love & mediterranean life. Μου ‘ρθε να σκάσω στα γέλια όταν είδα το όνομα, τα αφάν γκατέ της έλλειψης φαντασίας. Όταν είμαι στο...

Το να έχεις παιδί που το αναθρέφεις από βρέφος μέχρι να πάρει το δρόμο του πρέπει να είναι η πλησιέστερη δυνατότητα στο ν’ αγγίξει κανείς το μεγαλείο ή να νιώσει το δράμα της ανθρώπινης σχέσης και πως επιδρά καταλυτικά...

Στη πρωινή βόλτα με τη Φρίντα τα πάντα ήταν παγωμένα. Ο δρόμος, τα φύλλα, το χώμα. Περπατούσα αργά μη τυχόν και γλυστρήσω. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως αν ποτέ καταφέρω και φύγω από εδώ θα φοράω για το υπόλοιπο της ζωής...

Είδα στον ύπνο μου πως πήγα στο νεκροταφείο και μου είπαν πως είμαι νεκρός και πως πρέπει να καταβάλω κάθε χρόνο 1.564 ευρώ για να είμαι νεκρός. Μέσα στο όνειρο αναρωτιόμουν πως γίνεται να είμαι νεκρός και να πρέπει να...