Ξύπνησα νωρίς, ξεκίνησα κατά τις 6, τράβηξα προς το νότο για δουλειές με σκοπό να γυρίσω το βράδυ. Προς το νότο τέτοια εποχή τραβάνε κι όλα τα αποδημητικά πουλιά, προς τη Κερκίνη που είναι μια ανάσα από τα σύνορα. Γεμίζει ο τόπος λογής λογής αποδημητικά πουλιά μικρά και μεγάλα, με χρώματα ή χωρίς. Φλαμίνγκο, πελεκάνοι, πελαργοί, αργυροπελεκάνοι, γερανοί, κορμοράνοι, ερωδιοί και πόσα άλλα είδη δε ξέρω φτάνουν από κάθε σημείο και συναντιώνται εκεί. Είναι ένα θαύμα η Κερκίνη και κάθε επίσκεψη εκεί είναι ένας λώρος ομφάλιος με ότι μας ενώνει, με τη φύση που είτε το θυμόμαστε είτε όχι, είτε το σεβόμαστε είτε το καταπατάμε, δεν ανήκει μόνο στο δικό μας θεόφιλο είδος.
Όταν ξεκινάς για κάπου ποτέ δε ξέρεις αν θα φτάσεις εκεί που υπολόγιζες, όταν υπολόγιζες. Ο θαυμάσιος Γκαουντί πουχου, ενώ μια ωραία πρωία κάπου στην εξωτική Μπαρθελόνα βάδιζε προς το αγαπημένο του καφέ, έχοντας στο μυαλό τις λεπτομέρειες από τον κεντρικό τρούλο της Σεγράδα Φαμίλια και πως θα τον ολοκληρώσει, έλεγε μέσα του, θα πάω εκεί και θα κάνω αυτό και μετά εκείνο και τσαφ! ένα τραμ τον τράκαρε και τον έστειλε απέναντι. Αποκλείω καθολικά ότι ο θαυμάσιος Γκαουντί εκείνο το πρωί της ζωής του, υπολόγιζε έστω και στο ελάχιστο ότι δια ασήμαντον αφορμή ένα τραμ θα τον περάσει απέναντι λίγο πριν ολοκληρώσει το μεγαλύτερο έργο του. Φαντάζομαι πως μετά το συμβάν θα ήταν υπερτσαντισμένος προς τον αγαπητό Γκάτι και αν τυχόν συναντήθηκαν, θα του είπε εξοργισμένος, μα καλά τώρα; τώρα; είσαι σοβαρός; κι ο Γκάτις θα του είπε χαμηλόφωνα με ολίγες ενοχές, το παράκανες κι άρχισα να ζηλεύω.
Σήμερα για αλλού ξεκίνησα κι αλλού βρέθηκα. Θα κοιμηθώ όπου να’ ναι, κάπου στο δρόμο σε ένα φθηνομοτέλ. Η δουλειά δε τελείωσε, να γυρίσω δε λέει, ρούχα δεν έχω πάρει μαζί μου, σαπούνια κλπ ούτε λόγος. Ενα listerine έχω όλο κι όλο που το κουβαλάω πάντα μαζί μου, δε πειράζει λέω, θα κοιμηθώ όπως και όπου βρω και το πολύ πολύ όταν κάνω ντους θα πλυθώ με listerine να μου φύγει η περιέργεια (που δεν έχω). Για αλλού ξεκινάς κι αλλού βρίσκεσαι, άλλα υπολογίζεις κι άλλα έρχονται και καμία σημασία δεν έχει το πρόγραμμα που αλλάζει όσο το πρόγραμμα που υπάρχει. Ο Γκαουντί έφυγε στο πικ του, ας μην το ξεχνάω. Ζω κι όλα είναι πιθανά, ακόμα και το να λουστώ με listerine.
«μΥδράλιο, η ζωή κατά λάθος επίτηδες». © Γιάννης Κακούρης.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με αναφορά στην πηγή.
