Σκεφτόμουν σήμερα πως αραιά και που έχουμε εθνικές εορτές κατά τις οποίες ξεπαστρεύουμε μαζικά διάφορα είδη. Πουχου σήμερα πάνε οι μπακαλιάροι, το Πάσχα τα αρνιά, τα Χριστούγεννα οι γαλοπούλες και πάει λέγοντας. Δεν ξέρω ποιός γιορτάζει σήμερα, πάντως οι μπακαλιάροι κλαίνε. Μια άλλη χθεσινή σκέψη ήταν πως αν ζεις με μια γυναίκα μην απελπίζεσαι που δε μπορείς να συννενοηθείς, αν ζεις με δύο να κοιτιέσαι συχνά στον καθρέφτη και να λες υπάρχω κι αν ζεις με τρεις να είσαι ευτυχής που αναπνέεις. Η διαφορά στους κόσμους από τους οποίους προέρχονται τα δύο φύλα είναι τόσο μεγάλη όσο και η διαφορά στην αντίληψη περί του κόσμου ανάμεσα σε ανατολή και δύση. Ο Πούτιν τα΄κανε πουτάνα γιατί λέει απειλείται, λες και ξέρεις πολλούς που θέλουν να πάνε στη Ρωσία. Μας φτάνει ο κόσμος κύριε, δε θέλουμε κάτι δικό σου, τεσπά, να σου δώσω μια να σπάσεις αχ βρε κόσμε γυάλινε…
Η Ελλάς είναι η μόνη χώρα που ξέρω που γιορτάζει τόσο τον Μάρτη όσο και τον Οκτώβρη την αρχή των πολέμων κι όχι τη λήξη τους, σημάδι της μοναδικότητας της φυλής. Αν σήμερα η Ελλάδα έχει τη μορφή που έχει το οφείλει στη κληρονομιά της, στην ιστορία της, στους αγώνες της και στα εκατομμύρια των νεκρών της που στο διάβα του χρόνου υπεράσπισαν ιδέες, αρχές και σύνορα. Για τα της επαναστάσεως και πως αυτή και γιατί επέτυχε ότι είχα να γράψω το έγραψα στο 1ο βιβλίο και βαριέμαι να επαναλαμβάνομαι, άλλωστε ο καθείς έχει τη δική του γνώμη. Τώρα αν αυτή η γνώμη είναι προϊόν προπαγάνδας ή έρευνας είναι θέμα του κάθε ενός να γνωρίζει αν και η πλειονότητα των σημερινών Ελλήνων νομίζω έχουν μια πολύ ομιχλώδη γνώση για το τι πραγματικά συνέβη από το 1750 και μετά, μέχρι τα σήμερα. Τη χρυσή χλαμύδα του τι σημαίνει Έλλην τη φοράει κι ο κάθε άσχετος που έτυχε να γεννηθεί εδώ, θέλοντας να διεκδικήσει όλα τα προνόμια του τίτλου χωρίς να εκπληρώσει καμία υποχρέωση μάθησης ή έρευνας για τις ματωμένες ρίζες του. Αν η επανάσταση του 1821 δεν είχε συμβεί και αν δεν είχε ορθοποδήσει, καμία χώρα των Βαλκανίων δεν θα είχε κι αυτή εναντιωθεί στους Οθωμανούς.
Εδώ ξεκίνησαν όλα, εδώ υπήρξαν άνθρωποι που αντιστάθηκαν, εδώ υπήρξαν ψυχές που ύψωσαν τις αξίες τους πολύ πάνω από τις ανάγκες τους. Το ελευθερία ή θάνατος δεν είναι το σύνθημα ενός αγώνα, είναι στάση ζωής. Το τι σημαίνει ελευθερία όμως είναι πολύ υποκειμενικό κι όπως μας διδάσκει ο Πλάτωνας με το μύθο της σπηλιάς, είναι ένα θέμα πανάρχαιο. Πανάρχαιοι είναι κι οι μπακαλιάροι αλλά αν συνεχίσουμε έτσι θα εξαλειφθούν κι αυτοί. Αναρωτιέμαι αν ο ένας μπακαλιάρος ρώτησε τον άλλο, γιατί μας τρώνε ρε; κι ο άλλος απάντησε, γιατί είναι ελεύθεροι!
«μΥδράλιο, η ζωή κατά λάθος επίτηδες». © Γιάννης Κακούρης.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με αναφορά στην πηγή.
