Περπατώντας σήμερα το πρωί στους δρόμους της παγωμένης Σόφιας, έχοντας στο αριστερό μου χέρι τη Λάρα το προσφιλές και στο δεξί χέρι ένα ποτήρι καφέ, δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο το θέαμα των χριστουγεννιάτικων δέντρων κοντά στους κάδους απορριμμάτων. Στη δική μου ουτοπική κοινωνία και πάλι, όσοι έχουν αυτό το συνήθειο θα έπρεπε, μετά την ενοχική απόθεση στα σκουπίδια ενός πρώην ζωντανού οργανισμού, να φυτέψουν 100 ρίζες σε μια αναδασωτέα περιοχή με δικά τους έξοδα.
Μα είναι από περιοχές ελεγχόμενες, θα πει κάποιος, μα τα μεγαλώνουμε με σκοπό να τα κόψουμε, θα πει ένας άλλος, μα είναι τόσο όμορφο το χριστουγεννιάτικο δέντρο όταν είναι φρέσκο, θα πει ο τρίτος. Εγώ νομίζω πως αν ποτέ μας την πέσουν μαζικά οι εξωγήινοι και κάνουν τα δέοντα για τον αφανισμό της μαζικής αυτής ανθρώπινης πανούκλας, η εικόνα ενός πεταμένου στα αστικά σκουπίδια Χριστουγεννιάτικου δέντρου, είναι απο μόνη της αρκετή ως αίτιο του αφανισμού.
Ελεγχόμενες καλλιεργήσιμες περιοχές που μεταβάλλονται γιατί το χώμα εξαντλείται και δεν αποδίδει, μεταφορείς και μεσάζοντες που μεταφέρουν και εμπορεύονται νεκρά έλατα δίχως ίχνος ντροπής και γονείς πιστοί στη γέννηση του Ιησού που τα αγοράζουν για να γίνουν λίγο πιο αρεστοί στα τροφαντά τους παιδάκια. Τροφαντά παιδάκια τα οποία στην πλειονότητα τους θα διαπραγματευόντουσαν τη πίστη τους για ένα iphone. Τι μου χρειάζεται η πίστη όταν έχω ίντερνετ; αναρωτήθηκε ίσως σοφά ο Κωστάκης. Κανείς δε μπορεί επί πραγματικού ν’ αποδείξει την ύπαρξη του λαοφιλούς Αγίου και τα βαθύτερα αίτια της ύπαρξης του, αν δεν είναι άλλα από την αύξηση των κερδών των μεγάλων χορηγών του. Κι αν μη τι άλλο, είναι πασιφανές ακόμα και σε μένα ότι η πίστη όχι απλά σώζει αλλά πουλάει τρελά.
Ο μεγάλος προφήτης Αρκάς στο πιο αγαπημένο μου άλμπουμ του, το “μετά την καταστροφή” προβλέπει πως η παραδοχή της γενικευμένης αλήθειας ότι “ο κόσμος πάει μπροστά”, θα ακολουθηθεί από την αναγκαιότητα του “ναι αλλά αργά ή γρήγορα θα το μετανιώσει και θα πάει προς τα πίσω”. Λένε πως αν θες να δεις το επίπεδο του πολιτισμού μιας κοινωνίας, δες τα σκουπίδια της. Αν κρίνω από τα σκουπίδια του Γενάρη, οι εξωγήινοι καλό θα είναι να τη κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια γιατί αν ποτέ τολμήσουν να επισημοποιήσουν την ύπαρξη τους σε αυτό το βασίλειο των κανιβάλων, δεν αμφιβάλλω πως σύντομα, εκτός από τους ουρανούς, θα τους βλέπουμε και στο μενού μας. Εξωγήινος σουφλέ με μανιτάρια, εξωγήινος τας και μπαπ, εξωγήινος στη σούβλα με crispy sauce και το σπέσιαλ μας, φιλέτο εξωγήινου με σπαράγγια και βρώσιμες ορχιδέες.
«μΥδράλιο, ρώσικη σάλατα». © Γιάννης Κακούρης.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με αναφορά στην πηγή.
