Αυτές οι σελίδες που καθημερινά αυξάνονται είναι σαν να έχει ανοίξει μια χαραμάδα και πίσω της να βλέπω την άκρη ενός κόσμου που λαχταρώ να εξερευνήσω. Είναι ένας κόσμος που υπάρχει μέσα μου, και μέσα από τις σελίδες αυτές αποκτώ οπτική επαφή μαζί του, γιατί όλα αυτά, και πόσα ακόμα, υπάρχουν μέσα μου σαν σκέψεις και σαν αναμνήσεις και σαν συναισθήματα, αλλά είναι μπλεγμένα μεταξύ τους.
Στις σελίδες όμως καθαρίζουν, ξεμπλέκονται και αποκτούν σάρκα και παίρνουν μορφή. Κι αυτή η μορφή δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν τίποτα άλλο εξόν μιας κινητήριας δύναμης για να μπεις πιο μέσα, για να πας πιο μακριά, για να εξερευνήσεις αυτή τη νέα γη σου, όσο περισσότερο μπορείς. Αισθάνομαι αυτόν τον κόσμο περισσότερο δικό μου, απ’ όσο έχω αισθανθεί οτιδήποτε άλλο.
«μΥδράλιο, η αρχή του καλού». © Γιάννης Κακούρης.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με αναφορά στην πηγή.
