Όνειρο 1ο : Μέσα σε μια εκκλησία, νομίζω με τους γονείς και κάποιους άλλους. Την Αν δε τη θυμάμαι. Μεγάλοι και ψηλοί τοίχοι, μεγάλα παράθυρα, πολύ φως. Ξεκινά σεισμός, τρέχουμε προς τα έξω, πέφτουν κάποια κομμάτια από τους τοίχους, σπάνε κάποια τζάμια, μέχρι εκεί. Δεν έγιναν περισσότερες ζημιές, δε θυμάμαι κάτι. Έξω από την εκκλησία ένα κουκλάκι Άγιος Βασίλης, έχει ένα πόδι και το κεφάλι ή το πόδι του είναι μαύρο. Μέχρι εκεί θυμάμαι.
Όνειρο 2ο : Προσπαθώ να πιάσω κάποιον που κινείται μέσα σ΄ένα τρένο, μέσα στο οποίο είμαι κι εγώ. Υπάρχει μια συνομωσία, υπάρχει κάτι που πρέπει να σταματήσω αλλά είναι πολύ μεγάλο. Το τρένο σαν να ίπταται πάνω από την Αττική. Βλέπω τη Πάρνηθα, τον Πειραιά, το κέντρο. Μεγάλες εφοπλιστικές οικογένειες έχουν σχεδιάσει μια γιγάντια έκρηξη που θα ισοπεδώσει μεγάλο μέρος της πόλης και θα ενώσει τη θάλασσα σε δύο σημεία δημιουργώντας ένα μεγάλο ποτάμι που θα διασχίζει τη πόλη σαν τον Δούναβη ή τον Τάμεση. Προσπαθώ αλλά δε μπορώ να σταματήσω τίποτα. Προσπαθώ να πάρω τηλέφωνο αλλά πάλι δεν καταφέρνω τίποτα. Βλέπω την έκρηξη, διαλύεται ο μισός Πειραιάς κι ένα μεγάλο κομμάτι του κέντρου. Η θάλασσα εισχωρεί στη πόλη και πλημμυρίζει τα πάντα, το ωστικό κύμα σπρώχνει πράγματα, ανθρώπους και αυτοκίνητα. Στο τζάμι του βαγονιού το οποίο ακόμα κινείται προσγειώνεται μια κοπέλα με νυφικό, σχεδόν διαλυμένη, μες τα αίματα. Μένει εκεί καρφωμένη μες τα τζάμια και με κοιτάζει.
Όνειρο 3ο : Η Αν είναι καβάλα σ΄ ένα μαύρο άλογο, όλα φαίνονται ήρεμα και όμορφα, είμαστε κάπου στο πάρκο. Το άλογο ξαφνικά χλιμιντρίζει κι αλλάζει κατεύθυνση, φεύγει με ορμή προς την άλλη πλευρά. Τρέχω να δω που πάει και αν σταμάτησε, μπλέκω σ’ ένα πλήθος που δεν μ΄αφήνει να πλησιάσω. Ακούω φωνές σαν να έγινε κάτι κακό, στον ουρανό απλώνεται ένα μαύρο, κατάμαυρο σύννεφο.
Όνειρο 4ο : Πετούσα. Πετούσα σαν αυτούς τους ανθρώπους με τα αεροδυναμικά ρούχα που κάνουν πτήσεις με μεγάλες ταχύτητες. Πετούσα πολύ γρήγορα και διέσχισα σχεδόν όλη τη Μεσόγειο, πέρασα τη Κρήτη και έφτασα στην Αφρική. Συνέχισα να πετάω για ώρα και συνεχώς με μεγάλη ταχύτητα κι απολάμβανα τόσο πολύ αυτή τη πτήση. Αισθανόμουν τόσο ελεύθερος και είχα μεγάλη χαρά που πετούσα ξανά. Άρχισα να έχω καθοδική πορεία πάνω από κάποια χώρα της Ασίας και στο τέλος πετούσα κοντά σε ουρανοξύστες κάνοντας ελιγμούς ανάμεσα τους. Δεν είδα πως προσγειώθηκα.
Όνειρο 5ο: Φωτιά στον ουρανό, φωτιά και στη θάλασσα. Ξύπνησα μέσα στη νύχτα κάπως ανήσυχος, ξανακοιμήθηκα. Είδα ξανά, φωτιά στον ουρανό, φωτιά και στη θάλασσα.
«μΥδράλιο, η ζωή κατά λάθος επίτηδες». © Γιάννης Κακούρης.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με αναφορά στην πηγή.
