Γιορτή χθες, γιορτή και σήμερα. Εχθές η ονομαστική της μικρής, σήμερα τα γενέθλια της. Κλείνει τα 14 και αισθάνεται εξαιρετικά περήφανη γιατί θα μπορεί να βγάλει ταυτότητα και να πάρει το λεωφορείο να πάει στη Φιλιππούπολη! Εγώ βασικά τη βλέπω να παίρνει το λεωφορείο για το Λος Άντζελες μια και είναι πολύ της ανεξαρτησίας, αυτό μέχρι να πεινάσει. Μόλις πεινάσει θέλει να είναι εξαρτημένη, μόλις φάει έφυγε. Στο άκουσμα της επιθυμίας για ταξιδάκια με το λεωφορείο εδώ κι εκεί έπεσε μαύρη φρίκη στο Βιλαμπάχο που ζούμε. Νομίζω πως αυτό το παιδί έχει μεγαλώσει περισσότερο από όσο καταλαβαίνουμε και λιγότερο από όσο νομίζει. Δεν ξέρω ποιό είναι το δύσκολο στάδιο στην ανατροφή και φροντίδα ενός παιδιού ή νέου που είναι υπό τη δική σου ευθύνη, η εφηβεία πάντως θυμίζει καθημερινό συναισθηματικό ναρκοπέδιο. Εγώ νομίζω δεν το πέρασα. Δυο λόγους μπορώ να φανταστώ που η εφηβεία μου δεν είχε ναρκοπέδια. Ή κοιμόμουν όρθιος ή πετούσα ξαπλωμένος.
«μΥδράλιο, η ζωή κατά λάθος επίτηδες». © Γιάννης Κακούρης.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με αναφορά στην πηγή.
