Το να έχεις παιδί που το αναθρέφεις από βρέφος μέχρι να πάρει το δρόμο του πρέπει να είναι η πλησιέστερη δυνατότητα στο ν’ αγγίξει κανείς το μεγαλείο ή να νιώσει το δράμα της ανθρώπινης σχέσης και πως επιδρά καταλυτικά ανάμεσα σε δύο μέρη τόσο πολύ εξαρτώμενα το ένα από το άλλο. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να μεγαλώνεις παιδιά, να τους μαθαίνεις πράγματα, να τους λες ιστορίες, να τους δείχνεις μέρη, να παρατηρείς την συμπεριφορά τους και πως αλλάζει ή πως επηρεάζεται. Κι όταν φύγουν να μην αναπολείς πόσα πράγματα τα δίδαξες εσύ αλλά πόσα σε δίδαξαν εκείνα. Όταν σκέφτομαι τα παιδιά φέρνω πάντα στο μυαλό μου τον παλιόφιλο Raymond Reddington που λέει πως, is the children whom the world almost breaks who grow up to save it.
Από εκείνο το σίριαλ με τα 77 εκατομμύρια θανάτους για χάρη της θυγατέρας του Ρέιμοντ ό,τι μου ’μεινε ήταν οι ατάκες του κι εκείνη η κωλόγρια που τον άφησε ταπί, είχε ξεχάσει όμως πως ο Ρέι ήταν ψύχραιμος σαν τοίχος, τεσπά. Αυτά τα ολίγα με τα παιδιά και με τα χαρμοβάσανα τους. Το βράδυ αργά παρακολούθησα ένα δικομονδέρ για την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και πως από χώρα σε χώρα το εκπαιδευτικό σύστημα έχει ορίσει άλλες νόρμες. Στη μία χώρα ξεκινάνε να μιλάνε στα παιδιά για σεξ από τα 6 σε άλλη από τα 9 σε άλλη από τα 11 καιταλοιπά. Είχε πολύ ενδιαφέρον πως αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες αυτό το θέμα και πόσο ελεύθερη ή ακομπλεξάριστη είναι η ενημέρωση για το σεξ ανά χώρα.
Εκεί όμως που απογειώθηκα και κόντεψε από το γέλιο να με στείλει ο κεφτές που μασούλαγα, ήταν που είχε μια κυρία γιατρέσα αμερικάνα, ντεμέκ πρωτοπόρα σε τέτοια θέματα, μιλούσε για παιδιά που δεν έχουν σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και προς τούτο στρέφονται στο ίντερνετ πορνό για να λύσουν απορίες. Έλεγε λοιπόν η γιατρέσα πως μετά από έρευνα ανακαλύφθηκε πως σωρεία εφήβων και μη (!) άλλαξαν το χέρι με το οποιο αυνανίζονται και από το δεξί έμαθαν να ασκούν την τέχνη με το αριστερό, για να μπορούν να ελέγχουν με το δεξί τον κένσορα!!! Νταξ, έκλασα στο γέλιο προσπαθώντας να φανταστώ τον εαυτό μου, που με το αριστερό ούτε μούτζα δε μπορώ να ρίξω, να κάνω τέτοια σύνθετη εργασία. Τελικά η φαντασίωση κατέληξε εκεί που ξεκίνησε κάποτε η πράξη, στο Ταρατατά. Τουλάχιστον με το αριστερό ξεφυλλίζεις εύκολα.
«μΥδράλιο, η ζωή κατά λάθος επίτηδες». © Γιάννης Κακούρης.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με αναφορά στην πηγή.
