Εχθές λοιπόν πήγαμε στο φαντασμαγορικό ελληνικό εστιατόριο Namoos Mykonos, love & mediterranean life. Μου ‘ρθε να σκάσω στα γέλια όταν είδα το όνομα, τα αφάν γκατέ της έλλειψης φαντασίας. Όταν είμαι στο εξωτερικό και στο καλύτερο ελληνικό εστιατόριο να με πάνε, δε το βάζω πλάι ούτε στο πιο ταπεινό ταβερνάκι της πιο ταπεινής συνοικίας, αρκεί να είναι στην Ελλάδα. Μόνο όταν έχεις ζήσει εκτός Ελλάδος για καιρό μπορείς να δεις πιο καθαρά τον τόπο σου, να τον καταλάβεις, να κατανοήσεις που πονάει και που υπερτερεί.
Ο κάθε τόπος είναι οι άνθρωποι του κι η ιστορία τους μέσα στο χρόνο, τα γεγονότα που έλαβαν χώρα, οι φωτεινές και οι σκοτεινές περίοδοι, οι μάχες, η κουλτούρα, η μουσική, η κουζίνα, οι προσωπικότητες, τα βουνά και τα σοκάκια, η εξέλιξη του λαού, η αντίδραση του σε στιγμές κρίσιμες. Είμαι εξαιρετικά περήφανος και τυχερός που γεννήθηκα σ’ αυτή τη χώρα, που μιλώ αυτή τη γλώσσα που περιέχει μέσα της λέξεις γεμάτες έννοιες. Δεν υπάρχει άλλη γλώσσα στον κόσμο που να είναι εννοιολογική και να περιέχει λέξεις όπως “φιλότιμο” ή “ψυχοστασία”. Είμαι εξαιρετικά ευνοημένος που έχω ζήσει όσο έχω ζήσει κάτω από αυτόν τον ήλιο, που έχω ακούσει ρεμπέτικα κι έχω διαβάσει Καρυωτάκη, που αντίκρισα από κοντά μέρη που μεγαλιθικές προσωπικότητες όπως ο Αρχιμήδης κι ο Σωκράτης κάποτε περπάτησαν και δίδαξαν κι ας ξέρω ελάχιστα για αυτούς ή για τους αρχαίους Έλληνες εν γένει.
Αυτό όμως που ξέρω για τους αρχαίους Έλληνες είναι πως η κληρονομιά που άφησαν είναι ο κύριος λόγος που οι σύγχρονοι κατάφεραν να αντιμετωπίσουν το Οθωμανικό τέρας κατά την επανασταση του 1821, και μου κάνει εντύπωση που αυτό δεν το άκουσα ούτε μια φορά στις διάφορες εκπομπές για τα 200 χρόνια της επετείου της επανάστασης. Όση ορμή και επιθυμία να υπήρχε για να αποτιναχθεί ο ζυγός των Οθωμανών, τίποτα δεν θα είχε εξελιχθεί θετικά αν δεν είχαν οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής, που λάτρευαν, ασπάστηκαν και διδάχτηκαν από τον Ελληνισμό, αποφασίσει να προστατεύσουν δυναμικά τα μπουλούκια των επαναστατών για ένα και μόνο λόγο, γιατί τα μπουλούκια εκείνα παρά το ότι κανείς επί αιώνες δεν τα ονόμαζε Έλληνες, μιλούσαν την ίδια γλώσσα με τους αρχαίους Έλληνες και κατοικούσαν στον ίδιο τόπο. Αν οι μεγάλες δυνάμεις δεν είχαν πειστεί από τους δικούς τους μελετητές και απο προσωπικότητες σαν τον Αδαμάντιο Κοραή δεν θα είχαν προστατεύσει κανέναν και τίποτα και το Οθωμανικό τέρας θα είχε καταπνίξει στο αίμα κάθε προσπάθεια όσο επίμονη κι ήταν.
Οι μεγάλες δυνάμεις προστάτευσαν τα μπουλούκια των επαναστατών όχι γιατί συμπαθούσαν τους επαναστάτες, κάθε άλλο μάλιστα, αλλά γιατί λάτρευαν τους αρχαίους κι όταν πείστηκαν για την σύνδεση, γιατί δεν ήταν κι εύκολο αλλά ούτε και αυταπόδεικτο, αποφάσισαν να προστατεύσουν τους κάπως μιξαρισμένους και μαυροκαπνισμένους απογόνους τους, δηλαδή εμάς. Αλλά αυτό είναι ο τόπος, η συνέχεια των ανθρώπων του μέσα στους αιώνες κι η συνεχής υπενθύμιση των πράξεων και των κατακτήσεων της κάθε εποχής που κυλάει στις φλέβες του συνόλου και μεταφέρεται από τη μια γενιά στην άλλη μέσα απ’ τις αχτίδες του ήλιου και την καθαρότητα του φωτός. Αν ο Αρχιμήδης, ο Πλάτωνας κι ο Θαλής δεν είχαν ταξιδέψει μέχρι τον Θεοτοκόπουλο, ο Θεοτόκοπουλος μέχρι τον Υψηλάντη και τον Μακρυγιάννη, ο Μακρυγιάννης μέχρι τον Βενιζέλο, ο Βενιζέλος μέχρι τον Λαμπράκη, ο Λαμπράκης μέχρι τον Καστοριάδη και τον Χατζηδάκη κι ο Χατζηδάκης μέχρι δεν ξέρω ποιόν, εγώ σίγουρα εχθές δεν θα έτρωγα στο Namoos.
«μΥδράλιο, η ζωή κατά λάθος επίτηδες». © Γιάννης Κακούρης.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με αναφορά στην πηγή.
