Κάποτε όλα τελειώνουν, αυτό σκέφτηκα το πρωί που άνοιξα τα μάτια μου. Δεν σκέφτηκα αν θέλω να κάνω πρωινό και τι, δεν σκέφτηκα αν έχει ωραία μέρα και τι θα μπορούσαμε άλλο να κάνουμε εξόν τα προγραμματισμένα, δεν σκέφτηκα τι κάναμε εχθές. Μόνο σκέφτηκα πως κάποτε όλα τελειώνουν.
Εχθές το μεσημέρι έκανα σιέστα και στα μεσημεριανά όνειρα είδα χιόνι, αφράτο, πεντακάθαρο και με ύψος 1 μέτρο και βάλε. Εκεί που ζούμε το είδα, στο σπίτι, είχε σκεπάσει τους δρόμους και τα αυτοκίνητα και έμοιαζε τόσο απαλό, σαν πούδρα. Δεν είδα πως χιόνιζε, είδα πως είχε πολύ, πολύ αφράτο, απάτητο, κατάλευκο χιόνι. Όπως όντως όλα κάποτε τελειώνουν, έτσι τελείωσε και το όνειρο και το απόγευμα μας συνεχίστηκε με δραστηριότητες και σκέψεις χαλαρές μιας και έχουμε εκδράμει κοντά στη Σόφια για το σουκού. Η μικρή μεγαλώνει και αυτονομείται κι εγώ αναρωτιόμουν αν υπάρχει πιό δύσκολη περίοδος όταν ζεις μ’ ένα παιδί από την περίοδο της εφηβείας. Είσαι αναγκασμένος να εμπιστευτείς τον έφηβο/έφηβη έχοντας παράλληλα ένα άγχος ισοπεδωτικό για το πόσα μπορούν να συμβούν σε ένα παιδί που έχει άποψη για τον κόσμο. Την άποψη αυτή, εσύ δεν την συμμερίζεσαι αλλά την δική σου δεν μπορείς να την επιβάλεις. Πρέπει να το αφήσεις να συμβεί αυτό που σε φοβίζει, είναι ο μόνος δρόμος.
Πάντα πίστευα κι ακόμα πιστεύω πως ο μόνος τρόπος ασφαλούς αλλά και αξιοπρεπούς διαβίωσης / επιβίωσης είναι η αυτονομία. Αυτονομία γης, νερού, ενέργειας, τροφής στο μέγιστο δυνατό. Το χρήμα σύντομα δεν θα έχει την αξία που έχει σήμερα, δεν θα σου δίνει τις δυνατότητες που σου δίνει σήμερα, δεν θ’ αποτιμάται με τον ίδιο τρόπο. Η κατάκτηση της αυτονομίας είναι ο πιο υψηλός, πιο ευγενής κι ο πιο δύσκολος για μένα στόχος και ήδη είμαι χρόνια πίσω από εκεί που θα ήθελα. Κάνω καθημερινές σκέψεις για το πως θα καταφέρω ν’ αυτονομηθώ ενεργειακά και διατροφικά, το νερό είναι το πιο δύσκολο, πρέπει από την αρχή να διαλέξεις σημείο που έχει νερό που να μπορείς να το αντλήσεις. Αν έχεις αυτό έχεις πάνω από το μισό από ότι χρειάζεσαι, τα υπόλοιπα είναι πιο εύκολα.
Πολλοί συνδέουν την αυτονομία με την αναρχία όπως επίσης την αναρχία με τους ταραξίες και τους ανθρώπους του σκοτεινού περιθωρίου. Κανείς δεν είπε πως υπάρχουν άνθρωποι που ανήκουν στο περιθώριο, μόνο που αυτό δεν το σκοτεινό αλλά το φωτεινό. Αναρχία σημαίνει άνευ αρχής, δε σημαίνει θα διαλύσω τα πάντα, δε σημαίνει θα κλέψω, θα σκοτώσω, θα εξαπατήσω. Σημαίνει πως είμαι αρκετά ικανός και είμαι δίκαιος και μπορώ να λειτουργήσω προς τη κατεύθυνση του καλού χωρίς να βλάψω κανέναν και χωρίς να ζημιώσω το περιβάλλον γύρω μου και πως για αυτή μου τη ζήση δεν χρειάζεται καμία αρχή να με ελέγξει, γιατί θα το κάνω για μένα.
Το φωτεινό περιθώριο ενδέχεται να ορίζεται από αρχές αλλά όχι να διοικείται από αυτές. Ίδωμεν.
«μΥδράλιο, η ζωή κατά λάθος επίτηδες». © Γιάννης Κακούρης.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με αναφορά στην πηγή.
