Υπάρχουν μερικές ιστορίες που ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχάσω. Πρόσφατα προστέθηκε άλλη μία, αυτής της πρώην δημοσιογράφου Αύρας που αυτοπυρπολήθηκε κοντά στο προεδρικό μέγαρο. Μιας γυναίκας μόλις 67 χρόνων που είχε εργαστεί στην ΕΡΤ και στην Ελευθεροτυπία. Μετά το μπουρλότο όλοι όσοι μίλησαν για εκείνη είπαν πως την θυμούνται πάντα σαν ένα όμορφο, ψηλό κορίτσι με ξανθά μαλλιά και πλατύ χαμόγελο. Πλατύ χαμόγελο που κάηκε ζωντανό μέρα μεσημέρι, μπροστά στην Αίγλη Ζαππείου φωνάζοντας πως δεν έχει ούτε να φάει.
Την επομένη του περαστικού, οι εύζωνες που προσπάθησαν να την σώσουν έλαβαν τα συγχαρητήρια του Προέδρου της Δημοκρατίας. Εκείνος, καθώς ετοιμαζόταν να τους συναντήσει κοιτάχτηκε στον καθρέφτη, έλεγξε τη γραβάτα, τη κόμμωση και τον γιακά και φέρνοντας για λίγο στο μυαλό του τη καμένη Αύρα είπε “και τι να κάνουμε τώρα;”. Αργότερα την ίδια μέρα δείπνησε με κάποιον εξέχοντα ο οποίος αφού θαύμασε όλα τα πλούσια πιάτα, είπε πως λυπάται αλλά δεν μπορεί να φάει τίποτα γιατί είχε ακόμα φούσκωμα από το μεσημεριανό. Αίγλη.
Γάμω το σύστημα σας, γαμώ το σύστημα σας
Το σύστημα της αρπαχτής, της μίζας και της μάσας.
Στις 16 Νοεμβρίου του 2016 ένα ασημί Opel εμβόλισε τη μοτοσυκλέτα που οδηγούσε ο 28χρόνος Γιάννης Παρδάλης. Του έκοψε το πόδι και το πόδι του ολόκληρο βρισκόταν στη μέση του δρόμου κι εκείνος ούρλιαζε από το πόνο και φώναζε κάποιος να το μαζέψει. Ο οδηγός του Opel ανέπτυξε ταχύτητα και απομακρύνθηκε και δεν βρέθηκε ποτέ και μάλλον ακόμα ζει και κάθε φορά κοιτιέται στον καθρέφτη σκέφτεται “και τι να κάνουμε τώρα;”.
Ο Παρδάλης έβγαλε το κινητό για να καλέσει σε βοήθεια την οικογένεια του και κάποιος περαστικός πρόθυμα έτρεξε να τον βοηθήσει και τον ρώτησε ποιον θέλει να καλέσει, την αδελφή μου είπε εκείνος. Ο περαστικός αφού κάλεσε την αδελφή του αιμόφυρτου και με ένα πόδι μείον Παρδάλη και είπε τι έχει συμβεί και που, έριξε μια ματιά στον τραυματία, άρπαξε το κινητό του κι εξαφανίστηκε. Κι αυτός ακόμα ζει και κάθε φορά που κοιτιέται στο καθρέφτη σκέφτεται “και τι να κάνουμε τώρα;”. Ο Παρδάλης έμεινε ανάπηρος και χωρίς δουλειά. Για να μπορέσει ν’ αντιμετωπίσει τους πόνους έπεσε στα ναρκωτικά κι από στη παρανομία κι από εκεί στη φυλακή. Αίγλη.
Γαμώ τη κοινωνία , την πατριδογνωσία,
τα ψεύτικα προσχήματα, τ’ ανωφελή ιδρύματα
την τόση υποκρισία.
Γάμω το σύστημα σας, γαμώ το σύστημα σας.
Στις 4 Απριλίου του 2012 ο 77 χρόνος Δημήτρης Χριστούλας, συνταξιούχος φαρμακοποιός, κατέβηκε τα σκαλιά του Συντάγματος και μπροστά από την είσοδο του Μετρό αυτοπυροβολήθηκε αφήνοντας τα εξής σημείωμα, «Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα που στηριζόταν σε μία αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνο (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα για αυτή. Επειδή έχω μία ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικοφ ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για τη διατροφή μου. Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι».
Οι περαστικοί που είδαν το περιστατικό προσπέρασαν γρήγορα ενώ μερικοί προσπαθούσαν να βγάλουν φωτογραφίες. Η αυτοκτονία με αυτόν τον τρόπο και σε αυτό το σημείο του Χριστούλα ήταν μια πράξη πολιτική που προκάλεσε συγκίνηση και οργή σε χιλιάδες ανθρώπους, εντός και εκτός συνόρων. Χιλιάδες κόσμου συνέρρευσαν και στην κηδεία “του δικού μας παππού”, όπως έλεγαν και κρατούσαν πανό με την επιγραφή: “Σημασία δεν έχει να μένεις ζωντανός αλλά να παραμένεις άνθρωπος”. Όπως αποδείχθηκε από το σημείωμα που άφησε αλλά και τον τόπο που επέλεξε, το Σύνταγμα, την πλατεία που έχει “φιλοξενήσει” τόσο στο απώτερο όσο και στο πρόσφατο παρελθόν, μεγάλους αγώνες του ελληνικού λαού, η αυτοκτονία του ήταν μια συνειδητή και βαθύτατα πολιτική ενέργεια.
Λίγη ώρα μετά το περιστατικό ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Πάνος Μπεγλίτης όντας καλεσμένος για άλλο λόγο σε τηλεοπτική εκπομπή, ρωτήθηκε για την αυτοκτονία Χριστούλα και τι έχει να πει γι’ αυτό. Εκείνος, σαν άλλος αλλοπρόσαλλος Ντόναλντ Τραμπ, δηλώνει το εξής διφορούμενο και ευρηματικό «Εγώ στέκομαι πραγματικά σε αυτό το ανθρώπινο, το τραγικό και αυτό πρέπει να μας προβληματίσει όλους. Το αν είχε χρέη ή δεν είχε χρέη, το αν τα έφαγαν τα παιδιά του ή τα έφαγε ο ίδιος, σεβασμό σε αυτές τις περιπτώσεις.» Ο υπηρέτης του λαού Μπεγλίτης είχε το θράσος να σκεφτεί ότι ο 77 χρόνος είχε χρέη και γι’ αυτό αυτοκτόνησε αλλά δεν είχε το θάρρος να σκεφτεί ότι δεν είχε χρέη αλλά είχε αξιοπρέπεια. Το ίδιο βράδυ ο βουλευτής Μπεγλίτης συνέφαγε με την παρέα του σε ταβαρνάκι της Καισαριανής και καθώς ετοιμαζόταν για την έξοδο του, κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και είπε “και τι να κάνουμε τώρα;”. Αίγλη.
Γαμώ την ευφορία σας, τη ψεύτικη ιστορία σας
τα κουρελοεθνόσημα, του υπουργείου τα πρόσημα
τα κάγκελα της φυλακής, όλα τα αρχεία της νομικής
τους παλιοδικηγόρους σας, τα πρέπει και τους όρους σας,
τα ηλιθία βλέματα σας, γαμώ το σύστημα σας.
Το σύστημα της αρπαχτής, της μίζας και της μάσας.
Υπάρχουν μερικές ιστορίες που ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχάσω. Σίγουρα μέχρι να σβήσω τα μάτια μου θα ακούσω κι άλλες κι εύχομαι να μην βιώσω καμία τέτοια. Τον κήπο αν δεν φροντίσεις θα βρωμίσει, θα αναπτυχθεί με βία κι εκεί που θα μπορούσες να είχες φυτέψει ευπαθή, ευαίσθητα και μυρωδάτα άνθη, θα φυτρώσουν κάκτοι και πλατύφυλλα. Όπως η κοινωνία προηγείται του κράτους έτσι και η αυτοκυριαρχία κι η ατομική ευθύνη προηγείται της κοινωνίας. Επιλέγω να είμαι καλός, φροντίζω τον κήπο μου κι ονειρεύομαι ακούγοντας τη Ζβάρα, τέτοιες ιστορίες να μην φτάνουν στ’ αυτιά μου, να μην τις διαβάζουν τα μάτια μου. Γιατί όταν τα σκέφτομαι, το μόνο που θέλω είναι δικαίωση για όλους εκείνους που αδικήθηκαν βάναυσα και δεν τους γνώρισα ποτέ. Ανθρώπους σαν την Αύρα, τον Παρδάλη, τον Χριστούλα, την Τοπαλούδη και τόσους μα τόσους άλλους. Μπορεί το σύστημα να μας ενθαρρύνει να ξεχάσουμε αλλά εγώ κάθε φορά που κλείνω τα μάτια θυμάμαι.
Πάρτε ζβάρα τα βουνά τις κορφές
νησιά και πόλεις, τα χωριά, γιοφύρια
άιντε πάρτε τα βρε.
Πάρτε ζβάρα και άντε πιάστε τα βρε
πιάστε δρόμους, πλατείες, τα στενά στη γύρα
άιντε πιάστε τα βρε.
Πάρτε τα ζβάρα όλα κάψτε τα βρε
βρείτε κάθε παλιό, κάθε σάπιο και μαύρο
και άιντε κάψτε το βρε.
Πάρτε τα ζβάρα όλα κάψτε τα βρε
κάψτε κάθε παλιό, για να βγει από μέσα
ο πιο όμορφος ανθός.
Ζβάρα/Villagers of Ioannina City
«μΥδράλιο, ρώσικη σάλατα». © Γιάννης Κακούρης.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με αναφορά στην πηγή.
