Έξι μέρες πριν τον εθνικό εορτασμό. Οι εφημερίδες κάνουν εκτενείς αναφορές για το που έχει διαλέξει ο “κόσμος” να περάσει το 3ήμερο της εθνικής επετείου. Εγώ από την άλλη είμαι χωμένος σ’ ένα υπόγειο στο Μοσχάτο και δουλεύω πλάι πλάι με τον Χορστ, έναν Γερμανοτσολιά που όμως έχει γνώσεις και πάρα πολλά να πει. Ταξιδεμένος σχεδόν σε όλο τον κόσμο, με 10ετή παραμονή στη Κίνα όπου και γνώρισε τη σύζυγο του με την οποία απέκτησε 3 Γερμανοκινεζάκια. Μιλάει κι αυτός στη γυναίκα στ’ αγγλικά, όπως κι εγώ με τη Αν. Σπάσιμο διαρκείας το να μην μπορείς να πεις ένα μπινελίκι ή ένα γλυκόλογο έτσι αυθόρμητα και να μη σε ρωτήσει το έτερον ήμισυ, what?
Περού, Αργεντινή, Βραζιλία, Μεξικό, Κίνα, Ιαπωνία, Ιράν, ΗΠΑ μερικές μόνο από τις μακρινές χώρες που επισκέφτηκε ή εργάστηκε κατά καιρούς. “Στην Ιαπωνία τίποτα δε δουλεύει χωρις καραόκε”, μ’ αυτό γέλασα απ’ όλα αυτά που είπε και συγκράτησα το “γι’ αυτό δε πρέπει ποτέ να ακούς τι λένε οι άλλοι”. Καθίσαμε σε μία ταβέρνα με το όνομα Πάμε Νάξο, κάπου στου Ψυρρή και η περατζάδα ήταν ένα όνειρο. Οι σερβιτόρες τσαχπίνες και γελαστές, άσε με να κάνω τον κράχτη και θα στο γεμίσω της είπα, γέλασε. Μετά στάμπαρα ένα ζευγάρι που περνούσε 2η φορά και κοιτούσε, τους έπιασα τη κουβέντα και ξεκίνησα ένα λογύδριο για τη Νάξο και τους κεφτέδες και τις Κυκλάδες καιταλοιπά. Καναδέζικο το ζευγάρι, μπήκαν με τη μία στο ταβερνάκι με χαμόγελα και θενκ γιου θενκ γιου. Εγώ το χαβά μου πάλι, εγώ θενκ γιου γιατί ήρθατε από την άλλη άκρη του κόσμου. Τους κέρασα και το κρασί, βγήκε έξω η κα. Καναδέζα να μ’ ευχαριστήσει. Ο Χορστ εντυπωσιάστηκε, θα ήσουν καλός ξεναγός είπε, είσαι καλός στην επικοινωνία. Με δυνατότητες επικοινωνιακές και μερικές γλώσσες μπορείς να δουλέψεις όπου θέλεις μου είπε, τώρα πια είσαι ανάμνηση παλιά σκέφτηκα.
Εθνική εορτή ναι, θα αναστενάξουν οι ταβέρνες και τα σαλέ και θα στριφογυρίζουν οι χιλιάδες των νεκρών που θυσιάστηκαν και πολέμησαν και πείνασαν και βασανίστηκαν και πέθαναν. Η έννοια της πατρίδας υπήρχε τότε έντονη, τώρα έχει αλλοιωθεί, τεσπά. Μ’ ενοχλούν πολύ οι σκέψεις της συλλογικής άγνοιας, αμάθειας, αχαριστίας, πολύ όμως. Όση ώρα περπατούσα στα στενά, στενάκια και παράστενα στο κέντρο χάζευα τα γκράφιτι και τους τουρίστες, το φουλ των Αμερικάνων ένα πράμα. Καλώς ήρθε το δολλάριο γίναμε, είπα στον ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου Σεσίλ επί της οδού Αθηνάς που διέμεινα, γάμησε τα απάντησε. Στο ξενοδοχείο αυτό λειτουργεί το αυθεντικό ασανσέρ, ένα OTIS ξύλινο με κάγκελα, πολύ τζιτζί και φίνο και ολίγον τρίζων, 200 χρονών και πάνω το έκανα αλλά ο καπνίζων ρεσεψιονίστ είπε ότι είναι 50, δεν τον πίστεψα. Μετά σκέφτηκα, αν ήμουν ασανσέρ έτσι θα ήμουν, σινιέ μπακατέλα.
Κάποια άλλη μέρα αυτής της αγίας εβδομάδος έλαβα μέρος σε μια σφοδρή αντιπαράθεση καθώς από το συνομιλητή μου χαρακτηρίστηκα ως άνθρωπος κακός και δολοφόνος και ναζί. Αιτία ήταν η κάθετη άποψη μου για τη τύχη που θα έπρεπε να είχαν οι διάφοροι παιδοβιαστές και διακινητές και εκμεταλλευτές παιδιών ή παιδικών ψυχών που γεμίσαμε αυτές τις μέρες. Να τους βράζουμε είπα, σε κοινή θέα και αργή φωτιά. Να βράζουν 2-3 μέρες μέχρι να ψοφήσουν και μετά να δούμε ποιός το ξανακάνει. Μα είναι δυνατόν, με ρώτησε, τώρα έγινες και δολοφόνος; Ευχαρίστως, του απάντησα. Είμαι οπαδός της κάστας, αγαπάτε αλλήλους αλλά, αν σας βγάλουν το μάτι τυφλώστε τους. Θεέ, μπορείς να με κρίνεις ελεύθερα χωρίς επιφυλάξεις, ότι έχω στο λέω. Δεν έχω κανένα λόγο να είμαι καλός με τον κακό, ούτε και πιστεύω Θεέ πως μεταμελεί κανείς. Ο λύκος δεν αλλάζει Θεέ κι αν πρέπει κι εγώ να γίνω λύκος για να προστατεύσω τον εαυτό μου και τον δίπλα μου, θα γίνω πιο μεγάλος και πιο κακός, νομίζω το ξέρεις.
Μια άλλη μέρα χάζευα μια φωτογραφία, πατέρας και κόρη δίπλα δίπλα, αλλά ο πατέρας είχε μια φάτσα λίγο απορημένη, λίγο διστακτική και το χαμόγελο που διαγραφόταν στα χείλη του ήτο συγκρατημένο. Στις φωτογραφίες με τα παιδιά σου στέκεσαι λες δεν και είναι δικά σου, του είπα. Ναι έχεις δίκιο, απάντησε. Μετά εγώ είπα χωρίς να το σκεφτώ, πρέπει να είναι πολύ δύσκολο να γίνεις πατέρας όταν περισσότερο είσαι άντρας, μετά το σκέφτηκα. Μάλλον έτσι πρέπει να είναι, το να γίνεις πατέρας μάλλον σημαίνει να γίνεις και ταπεινός κι αν είσαι καβαλημένο καλάμι και θέλεις να φαίνεσαι πάντα γκόμενος, δε θα μπορέσεις. Θέλω να πω, θα κανεις τα α και τα βου αλλά στη ψυχή της πατρότητας δε ξέρω αν θα μπεις. Πατέρας γίνεσαι για όλα τα παιδιά, όχι για τα δικά σου μόνο, αν όμως το μυαλό σου είναι στη μόστρα και στις γκόμενες δεν θα γίνεις πατέρας ούτε των δικών σου κι ίσως τα χάσεις κι αυτά.
Υποστηρίζω περισσότερο τις ανθρώπινες δυνατότητες και κατανοώ λιγότερο τις ανθρώπινες αδυναμίες. Μεταμορφώνομαι σε κάτι πιο αιχμηρό, το νιώθω. Η μεταμόρφωση θα με απομονώσει, το νιώθω κι αυτό και δεν το αφήνω απλά να συμβεί, το προκαλώ νομίζω.
«μΥδράλιο, η ζωή κατά λάθος επίτηδες». © Γιάννης Κακούρης.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με αναφορά στην πηγή.
