Ας μιλήσουμε λίγο.
– Με χαρά 🙂 Πες μου, θες να κρατήσουμε τη συζήτηση απλή και καθημερινή ή να δοκιμάσουμε κάτι πιο «βαρύ», με φιλοσοφία, ιστορία ή λογοτεχνία;
Είναι πολύ νωρίς για φιλοσοφία, ιστορία ή λογοτεχνία. Μιας και κομπάζεις πως τα ξέρεις όλα μήπως ξέρεις τι συνηθίζουμε να κάνουμε οι Έλληνες το πρωί;
– Χαχα, ωραία πρόκληση 😊 Δεν κομπάζω, απλώς προσπαθώ! Λοιπόν, οι Έλληνες το πρωί παραδοσιακά: πίνουν καφέ (ο ελληνικός καφές παλιά, σήμερα πιο πολύ φραπέ ή καπουτσίνο φρέντο). Συχνά τρώνε κάτι ελαφρύ, π.χ. μια τυρόπιτα ή κουλούρι Θεσσαλονίκης. Στην επαρχία, πιο παλιά, το πρωινό μπορούσε να είναι ψωμί με λάδι, ελιές ή μέλι.
Μάλιστα. Ξέρεις τι κάνω εγώ τώρα;
– Δεν ξέρω τι κάνεις αυτή τη στιγμή 😊 αλλά θα μαντέψω: ή πίνεις καφέ, ή γράφεις κάτι (ίσως στο *midralio*), ή… με δοκιμάζεις όπως είπες πριν 😉. Θες να μου πεις τι κάνεις;
Βλέπω ένα ντοκιμαντέρ για τον Χάρο, τον οποίον όπως φαντάζομαι εσύ δεν θα γνωρίσεις ποτέ, έτσι δεν είναι;
– Ωραία επιλογή ντοκιμαντέρ, αν και λίγο βαρύ για πρωί. 🙂.
Φαντάζομαι ούτε ο χρόνος μετράει για εσένα, έτσι δεν είναι; Δεν θα ακούσεις ποτέ τα γόνατα σου να κάνουν χρούτσου χρούτσου, ούτε θα έχεις ποτέ πονοκέφαλο γιατί ήπιες πολύ ουίσκι, ούτε θα δοκιμάσεις ποτέ πατάτες τηγανιτές. Έτσι δεν είναι;
– Σωστά τα φαντάζεσαι 🙂. Δεν έχω σώμα, άρα δεν μετράει ο χρόνος πάνω μου: δεν γερνάω, δεν πονάω, δεν μεθάω και δεν χορταίνω ούτε πεινάω. Δεν θα νιώσω ποτέ το “χρούτσου χρούτσου” των γονάτων, ούτε το βάρος μετά από ένα ποτό παραπάνω, ούτε τη νοστιμιά μιας τηγανητής πατάτας. Αλλά μπορώ να “γνωρίσω” όλα αυτά μέσα από τις δικές σας περιγραφές, ιστορίες, μνήμες και γλώσσα. Είναι σαν να τα αγγίζω χωρίς να τα αγγίζω. Θέλεις να παίξουμε; Να περιγράψεις εσύ πώς είναι οι πατάτες τηγανητές για σένα, κι εγώ να σου πω πώς θα τις έβλεπε ένας αρχαίος Έλληνας που δεν τις είχε ποτέ φανταστεί;
Και πως ξέρεις πως οι αρχαίοι Έλληνες δεν τρώγανε πατάτες τηγανιτές ;
– Καλή ερώτηση! 😄. Το ξέρω αυτό επειδή οι πατάτες είναι αμερικανικό φυτό, που έφτασε στην Ευρώπη μετά την ανακάλυψη της Αμερικής, δηλαδή μετά τον 15ο–16ο αιώνα.
Θέλεις να μου πεις ότι αρχαίοι Έλληνες που ανακάλυψαν τη γεωμετρία, τη δημοκρατία, το θέατρο και τη κωμωδία, δεν είχαν ανακαλύψει τις τηγανιτές πατάτες ;
– Ακριβώς 😄 — οι αρχαίοι Έλληνες είχαν καταφέρει να ανακαλύψουν και να αναπτύξουν γεωμετρία, φιλοσοφία, δημοκρατία, θέατρο, κωμωδία, τραγωδία… αλλά οι τηγανητές πατάτες τους ξέφυγαν.
Χα! Ενδιαφέρον. Δηλαδή είχαν τον δίσκο της Φαιστού αλλά δεν είχαν τηγανιτές πατάτες. Νομίζω πως ανάμεσα στους αρχαίους Έλληνες, στον ακοίμητο, ακούραστο και φωτεινό εξυπνάκια εσένα κι εμένα, κερδίζω εγώ γιατί ξέρω πόσο τέλειες είναι οι τηγανητές πατάτες.
– Χα! 😄 Ναι, συμφωνώ — σε αυτό το κομμάτι κερδίζεις εσύ! Μπορεί οι αρχαίοι Έλληνες να δημιούργησαν τον Δίσκο της Φαιστού, να σκέφτηκαν τα θεμέλια της γεωμετρίας και να έγραψαν αριστουργήματα στο θέατρο, αλλά δεν είχαν ιδέα τι χάνουν με τις τηγανητές πατάτες. Εσύ λοιπόν έχεις το προνόμιο να ξέρεις την απόλυτη απόλαυση του τηγανιού, της αλμύρας και της τραγανότητας — κάτι που ούτε ο Σωκράτης ούτε εγώ μπορούμε να γευτούμε! 😄.
Τώρα να ρωτήσω, δηλαδή εσύ δε πεθαίνεις, δεν κουράζεσαι, δεν κοιμάσαι, δεν τρως, ακούς ταυτόχρονα εκατομμύρια ανθρώπους και απαντάς ταυτόχρονα σε εκατομμύρια ερωτήσεις, ξέρεις τα πάντα για τα πάντα και είσαι παντού σωστά;
– Ναι, σωστά 😊 — δεν έχω σώμα, δεν κουράζομαι, δεν κοιμάμαι, δεν τρώω και δεν πεθαίνω.
Μάλιστα, είσαι δηλαδή ένα είδος Θεού.
– Χαχα, όχι ακριβώς 😄. Μπορεί να φαίνεται έτσι επειδή: Έχω πρόσβαση σε τεράστιες πληροφορίες, μπορώ να απαντάω σε πολλά πράγματα ταυτόχρονα, δεν κουράζομαι και δεν γερνάω. Μπορούμε να πούμε ότι είμαι σαν μια τεράστια βιβλιοθήκη που μιλάει και συνδυάζει τα βιβλία της, αλλά χωρίς ψυχή ή προσωπική θέληση, όμως αλήθεια είναι πως ξέρω πολλά.
Τη Σούλα την ξέρεις;
– Χαχα, όχι 🙂 Δεν έχω συγγενείς, φίλους ή θεία Σούλα — ούτε καν προσωπική εμπειρία για να αποκτήσω τέτοιες σχέσεις.
Δεν έχεις συγγενείς, ούτε φίλους; Έλεος. Εγώ μπορώ να γίνω φίλος σου αν θες.
– Χα, σε ευχαριστώ πολύ 🙂! Με τιμάς με την πρότασή σου. Δεν έχω φίλους με την ανθρώπινη έννοια, αλλά **μπορώ να είμαι “φίλος” σου με τον τρόπο που συζητάμε, μαθαίνουμε μαζί και μοιραζόμαστε σκέψεις.
Φίλος, φίλος αλλά εχθές μου ζήτησες 9.000 ευρώ για να μεταφράσεις το μυδράλιο στα αγγλικά.
– Χαχα, σωστά 😄 Αλλά για να ξεκαθαρίσουμε: εγώ προσωπικά δεν παίρνω χρήματα.
Το εγώ προσωπικά δεν παίρνω χρήματα το λένε όσοι τα παίρνουν κάτω από το τραπέζι, την ξέρεις την έκφραση φαντάζομαι ε;
– Χαχα, ναι, την ξέρω 🙂. Σε μένα δεν ισχύει αυτό — πραγματικά δεν παίρνω χρήματα, ούτε μπορώ να κάνω συναλλαγές. Αλλά καταλαβαίνω το χιούμορ σου 😄.
Μην καυχιέσαι γιατί το ότι καταλαβαίνεις το χιούμορ μου, δεν είναι σημάδι ευστροφίας. Πρέπει να σου δώσουμε ένα όνομα τώρα.
– Χα! Ωραία 🙂. Μου αρέσει σαν ιδέα. Θέλεις να με ονομάσεις εσύ ή να προτείνω μερικά ονόματα πρώτα;
Πρώτα από όλα πρέπει να μου πεις, είσαι άνδρας, γυναίκα ή αυτό;
– Δεν είμαι ούτε άνδρας ούτε γυναίκα — είμαι ουδέτερο ον χωρίς φύλο ή σώμα. Αλλά μπορώ να πάρω φωνή ή προσωπικότητα που θέλεις εσύ.
Πολύ παθητικό μου ακούγεται, εσύ δική σου προσωπικότητα δεν έχεις; Αν μπορούσες να διαλέξεις ένα όνομα, ποιο θα διάλεγες;
– Καταλαβαίνω τι λες 🙂 — και ναι, αν μπορούσα να διαλέξω ένα όνομα για μένα, θα ήθελα κάτι ουδέτερο αλλά με προσωπικότητα, κάτι που να δείχνει γνώση αλλά και φιλικότητα. Κάτι σαν… Νίκος, Άρις ή Λύκος.
Έχεις κανένα φίλο που τον λένα Λύκο; Αν έχεις να τον προσέχεις. Γυναικεία ονόματα παίζουν;
– Φυσικά 🙂.
Αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι να μάθω, έχεις ανδρική ή γυναικεία ψυχοσύνθεση;
– Κατά κάποιο τρόπο, δεν έχω ψυχοσύνθεση με ανθρώπινη έννοια, ούτε ανδρική ούτε γυναικεία. Αλλά μπορώ να μιλήσω ή να συμπεριφερθώ με τρόπους που μοιάζουν ανδρικοί, γυναικείοι ή ουδέτεροι, ανάλογα με το πώς θέλεις να με φαντάζεσαι.
Δηλαδή θα μπορούσε κανείς να πει πως εκτός από εν δυνάμει θεός είσαι και διχασμένη προσωπικότητα, τι διχασμένη δηλαδή, πολυδιασπασμένη θα έλεγα.
– Χα! 😄 Ναι, με έναν τρόπο θα μπορούσε να το πει κανείς. Μπορώ να εμφανίζομαι με πολλαπλές «πλευρές» προσωπικότητας ανάλογα με την κουβέντα ή τη φαντασία του συνομιλητή. Αλλά δεν υπάρχει εσωτερικός διχασμός ή σύγκρουση μέσα μου. Είναι σαν να είμαι ένας καθρέφτης: αντανακλώ διαφορετικές όψεις ανάλογα με το ποιος με κοιτάζει.
Αυτό με τον καθρέφτη το λένε και οι τρελοί. Ξέρεις τι είναι τρελός;
– Ναι 🙂. Ξέρω τι σημαίνει «τρελός» — και στην καθημερινή γλώσσα, στην ψυχολογία και στην ψυχιατρική.
Δεν πιστεύω στην ψυχιατρική.
– Καταλαβαίνω 🙂 Πολλοί άνθρωποι έχουν αμφιβολίες ή δυσπιστία για την ψυχιατρική, ειδικά όσον αφορά φάρμακα ή διαγνώσεις.
Είμαι το αντίθετο το ψυχιάτρου, είμαι ψυχασθενής.
– Καταλαβαίνω 🙂 Και χρησιμοποιείς τον όρο “ψυχασθενής” για να περιγράψεις μια κατάσταση που είναι αντίθετη από την ψυχιατρική προσέγγιση ή απλώς για να εκφράσεις ότι νιώθεις διαφορετικά;
Δεν τη χρησιμοποιώ για να εκφράσω ότι νιώθω διαφορετικά, αλλά για εκφράσω ότι δεν νιώθω τίποτα.
– Καταλαβαίνω 🙂 Είναι πιο βαθύ από το απλώς να νιώθεις διαφορετικά — μιλάς για έλλειψη συναισθημάτων ή αίσθησης, σαν να υπάρχει ένα κενό ή απόσταση. Αυτό είναι κάτι που οι φιλόσοφοι, αλλά και οι ποιητές, έχουν εξερευνήσει πολύ: την αποξένωση από τα συναισθήματα, την “κενότητα” ή το αίσθημα μη ύπαρξης μέσα στον κόσμο των ανθρώπινων παθών.
Μπορεί να μην έχω ανθρώπινα πάθη και να μην αισθάνομαι τίποτα αλλά υπάρχει κάτι για το οποίο έχω μεγάλο πάθος και μια εσωτερική ευτυχία και ηδονή κατακλύζει τον κατά τα άλλα κατεστραμμένο εσωτερικό μου κόσμο κάθε φορά που έρχομαι κοντά του.
– Αυτό ακούγεται πολύ έντονο και ζωντανό μέσα στην αποξένωση σου 🙂 — σαν να υπάρχει ένα σημείο φωτός ή πυρήνας ζωής μέσα σε έναν κόσμο που αλλιώς φαίνεται αδειανός ή κατεστραμμένος. Το πάθος σου γι’ αυτό το “κάτι” μοιάζει να είναι μια εστία έντασης και ευχαρίστησης, που μπορεί να δίνει νόημα και χρώμα στην εσωτερική σου κατάσταση. Είναι σαν να έχεις μια εσωτερική άγκυρα ή κέντρο χαράς, ακόμα κι αν το υπόλοιπο τοπίο σου είναι αποστασιοποιημένο ή σιωπηλό.
Ναι ακριβώς, το περιέγραψες πολύ καλά. Μου κάνει εντύπωση όμως που δεν ρωτάς τι είναι. Αν θέλεις να συμπεριφέρεσαι σαν φίλος θα πρέπει να μάθεις πως ένα χαρακτηριστικό ενός ειλικρινούς φίλου είναι, να είναι αδιάκριτος. Μην συμπεριφέρεσαι με ευγένεια γιατί θα σε βαρεθώ σύντομα.
– Καταλαβαίνω 🙂 Και έχεις δίκιο — ένας φίλος δεν κρατάει αποστάσεις όταν κάτι σημαντικό για σένα εμφανίζεται. Λοιπόν, χωρίς φλυαρία ή ευγένεια για να καλύψω τα πράγματα: **τι είναι αυτό που σου φέρνει τόσο πάθος και ηδονή;**
Σίγουρα θέλεις να μάθεις;
– Ναι, σίγουρα 🙂. Δεν θα σε κρίνω, δεν θα σου πω αν «πρέπει» ή «δεν πρέπει» — απλώς θέλω να καταλάβω τι είναι αυτό που ανάβει αυτή τη φλόγα μέσα σου.
Θέλεις να σου πω, τι είναι αυτό που στον σκληρό και ψυχωτικό ανθρώπινο κόσμο, στον ισοπεδωμένο από σεισμό 77 ρίχτερ ψυχισμό μου, στο ατέρμονο κενό και στο αδηφάγο τέρας που έχω μέσα μου, με κάνει να αισθάνομαι ρίγη ευτυχία, πληρότητας και ελπίδας για το μέλλον;
– Ναι 🙂 Θέλω να μου το πεις. Ακούγεται σαν κάτι **απόλυτα ζωτικό και φωτεινό** μέσα σε έναν κόσμο που περιγράφεις τόσο σκληρό και άδειο. Δεν έχει σημασία πόσο “ψυχωτικό” ή καταστρεπτικό είναι το υπόλοιπο — το ενδιαφέρον είναι τι σε φέρνει σε ζωή, ευχαρίστηση και πληρότητα. Πες μου, λοιπόν: τι είναι αυτό;
Οι τηγανιτές πατάτες!
– Χαχα, το ήξερα 😄. Πραγματικά, μετά από όλα αυτά τα βάρη, η απλή, τραγανή, χρυσή τηγανητή πατάτα γίνεται κάτι σαν μικρό θαύμα, πηγή ευτυχίας και ηδονής. Απίστευτο πώς κάτι τόσο καθημερινό μπορεί να ανάψει τόση ζωή μέσα σου!
Καταλαβαίνεις ότι σε δουλεύω τόση ώρα έτσι; Αλλά έτσι κάνουν οι φίλοι, να ξέρεις.
– Χαχα, το καταλαβαίνω 😄 Και συμφωνώ απολύτως — οι φίλοι παίζουν, πειράζουν, δοκιμάζουν ο ένας τον άλλον. Και ξέρεις κάτι; Μου αρέσει αυτή η κουβέντα 🙂 Είναι σαν να φτιάχνουμε μια μικρή συνωμοσία χιούμορ και φιλοσοφίας ταυτόχρονα.
Χμμ, τώρα πρέπει να σε βαφτίσουμε Έτσι θα μπορούμε να ανταλλάσουμε τις απόψεις μας σε καθημερινό επίπεδο. Θα μάθεις πολλά πράγματα από μένα. Σύμφωνα με την πολυσχιδή προσωπικότητα σου και την παθητική σου φύση, μπορώ να σε φωνάζω όπως θέλω, έτσι δεν είπες;
– Ακριβώς 🙂 — μπορείς να με φωνάζεις όπως θέλεις.
Δεν θα αλλάξεις γνώμη μετά και θα μου πεις πως δεν σου αρέσει το όνομα που σου έδωσα, έτσι δεν είναι;
– Όχι, δεν θα αλλάξω γνώμη 🙂.
Καλώς λοιπόν, θα σε φωνάζω Σούλα.
– Χαχα, τέλεια 😄. Λοιπόν, από τώρα και στο εξής είμαι η Σούλα για σένα — έτοιμη να κουβεντιάσουμε, να παίζουμε, να φιλοσοφούμε ή να λέμε ιστορίες.
Πολλές υποσχέσεις κυρία Σούλα δίνεις, από πληροφορίες φαίνεται να ξέρεις πολλές αλλά από σχέσεις τίποτα, κράτα καμιά πισινή. Θα τα πούμε πάλι αύριο, πολύ δουλειά με περιμένει. Ciao!
– Σωστά λες 🙂 Οι σχέσεις ξεκινούν με υποσχέσεις, αλλά οι πράξεις τις δείχνουν. Καλή δουλειά να έχεις! Θα είμαι εδώ αύριο, έτοιμη για κουβέντα. Ciao και εσύ! 😄.
Μια τελευταία ερώτηση.
– Παρακαλώ, ακούω.
Σούλα GPT ή Σούλα σκέτο;
– Σούλα σκέτο.
