Ρισπέκτ.

Ρ

– Were you teaching here, while doing stand up?

Yeah, I was doing both, so I was burning the candle at both ends. But I still did it. And I still drove us to the point of absolute poverty and destitution in order to chase that dream. Even now, I, sort of, think to my self, “you were doing something that really made a difference, teaching, is one of the noblest professions, one of the best things you can do. And I was, like, on the path to having a great careen, and that.

And I thought, “Do you know what, this isn’t feeding my ego enough. I am fed up with doing stuff that is child-centered. How about I do a job that is me-centered. And not only I’m gonna do that, I’m gοing to drive our income down to the fucking ground in order to make that happen.”

I mean in that way, I’m one of the worst people I know.
Romes Ranganathan/The Cynic.

Πέρασα την εβδομάδα μελετώντας αγαπημένους κωμικούς, αληθινούς κωμικούς που η ανάγκη για επικοινωνία και έκφραση, υπερκαλύπτει την ανάγκη για προβολή. To stand up comedy γεννήθηκε από ανθρώπους που αν δεν μιλούσαν θα έσκαγαν, που ο εγκέφαλος τους πλυμμήριζε από ιδέες και σκηνές και ατάκες και χαζομάρες, πλυμμήριζε από λέξεις και καιγόταν από ανάγκες. Λατρεύω το stand up comedy, ειδικά όταν είναι ειλικρινές σαν το σόου του Ranganathan που παράτησε τη διδασκαλία και χρησιμοποίησε κάθε οικονομία που η οικογένεια του είχε καταφέρει να συγκεντρώσει με σκοπό να κάνει μια δουλειά πιο εγωκεντρική. Και τα κατάφερε περίφημα ο Ranganathan, παιδί μεταναστών από τη Σρι Λάνκα που έχει πλέον το δικό του special στο Netflix.

Κατά μία έννοια, μες το πολυπληθές μυαλό μου, ο Ranganathan από άποψη ποιότητας, βάθους και ειλικρίνειας είναι το αντίθετο του πολύ – κατά κόσμον – Jerry Seinfeld, του οποίου το τελευταίο special στο Netflix κυκλοφόρησε με τον τίτλο “23 hours to kill”. Μακάρι να μπορούσα στην διεθνή πλατφόρμα να επέμβω στον τίτλο και να τον κάνω “23 hours to kill and 1 hour to suicide”. Οραματίζομαι δε την εποχή που στο τροπικό Μαρικοστίνοβο θα βιντεοσκοπήσω μαζί με τον φαφούτη Ιβάν, μέσα σε λασπωμένα οικόπεδα και καβάλα σε σκουριασμένα τρακτέρ μερικά επεισόδια του “Villagers on tractors drinking beer” ως απάντηση στο υπερφίαλο, υπεράδειο και υπερμπουρδοειδές “Comedians in that car, drinking coffee”.

Ο Ranganathan ονόμασε το special του, “ο κυνικός”, τίτλος που ταιριάζει γάντι σε ότι και στο πως, παρουσίασε. Κυνικός, ο άνθρωπος που εκφράζεται με απόλυτη ειλικρίνεια και ευθύτητα ακόμα κι αν αυτό φέρνει σε δύσκολη θέση τους άλλους. Ο κυνικός θα πει την γνώμη του με ειλικρίνεια αλλά σε αρκετές περιπτώσεις με άκομψο τρόπο. Η λέξη κυνικός σε κάποιες περιπτώσεις έχει θετική έννοια καθώς τα λέει στα ίσια αλλά σε κάποιες έχει αρνητική έννοια καθώς δεν νοιάζεται για το αν προσβάλει κάποιον και για τις επιπτώσεις. Ο όρος προέρχεται από τα αρχαία χρόνια και συγκεκριμένα από τη σχολή των κυνικών φιλοσόφων που αναζητούσαν την αλήθεια χωρίς να προσπαθούν να ωραιοποιήσουν τα πράγματα.

Μ’ αρέσει ο κυνισμός, ώρες ώρες απολαμβάνω το να είμαι κυνικός γιατί κατά βάση είναι πολύ λίγοι και πολύ λίγα αυτά για τα οποία νοιάζομαι. Πολλοί νομίζουν πως υποφέρω επειδή πίσω από τη πλάτη μου, αλλά και μπροστά μου, λένε πόσο αγενής κι απότομος κι απαίσιος είμαι και πως στο τέλος θα μείνω μόνος μου και δε θα με θέλει κανείς. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα πως τον κυνισμό τον καλλιεργώ επί τούτου. Προχθές ας πούμε, με είδε ο Γκιόργκι που κουβαλούσα εξάδες τα νερά, ψωνίζω μια φορά το μήνα για να έχουμε. Ο Γκιόργκι μένει απέναντι από εμάς, έχει 2 παιδιά και άποψη για τα πάντα. Εμμέσως πλην σαφώς μου έκανε παρατήρηση πως καταστρέφω το περιβάλλον με τα πλαστικά μπουκάλια νερό που αγοράζω κι εγώ του απάντησα πως τα πλαστικά μου μπουκάλια προκαλούν απειροελάχιστη ζημιά μπροστά στη ζημιά που προκαλούν στο περιβάλλον τα παιδιά του. Υπήρξε μια σιωπή κι ένας εν δυνάμει θυμός αλλά η αλήθεια είναι πως ένα παιδί για να μεγαλώσει και να συντηρηθεί θα προκαλέσει πολλαπλάσια ζημιά στο περιβάλλον από εμένα, τον μοναχικό καουμπόι, που ανακυκλώνω τα πάντα.

Τα’ παιξε όλα για όλα ο Ranganathan και κέρδισε, ρισπέκτ.

Γιάννης Κακούρης