Λένε πως δεν υπάρχει τίποτα πιο οδυνηρό από τον θάνατο μιας ψευδαίσθησης. Συναινώ. Σκεφτόμουν τον τελευταίο καιρό πως όσο κι αν νομίζω / θέλω / φαντάζομαι πως κάποτε θα επιστρέψω εκεί που ήμουν κι όλα θα είναι όπως...

Παλαιότερα ταξίδευα αρειμανίως και άνευ πολλών διατυπώσεων και προετοιμασιών. Σήμερα εδώ, αύριο εκεί, μεθαύριο παραπέρα. Απρογραμμάτιστα σύντομα ταξίδια που η δουλειά επέβαλε, μια μέρα εδώ και τρεις εκεί, με πήγαν σε...

Η πρωινή κατάβαση από το χοτέλ προς τη βιομηχανική περιοχή Σίνδου ήταν μια ρουτίνα τις τελευταίες αυτές ημέρες. Σήμερα επιστροφή στη βάση σκέφτηκα, χωρίς να σκεφτώ ότι η βάση είμαι πάντα εγώ κι οι προορισμοί...

Το Πάνθεον, εκτός από διάσημος Ρωμαϊκός ναός αφιερωμένος σε όλους τους Θεούς, γνωστός για την μοναδική του αρχιτεκτονική, εκτός από γνωστό σουβλατζίδικο ξακουστό για το θεϊκό κεμπάπ με γιαούρτι, υπήρξε και περιοδικό...

Δευτέρα, εγερτήριο, καφές, μέιλ, υπολογισμοί. Τα λεφτά δε φτάνουν, τα λεφτά ποτέ δε φτάνουν. Το ίδιο πρόβλημα έχουν κι οι πλούσιοι; Όχι μάλλον, λογικό. Οι πλούσιοι γιατί αυτοκτονούν; Το χρήμα λέει δε φέρνει την ευτυχία...

Κυριακή πρωί, καφές, ησυχία, όλοι κοιμούνται. Αν μπορούσα να ξυπνάω κάθε μέρα στις 5 θα ήμουν ευτυχής, αλλά όχι απλά δε μπορώ, δε θέλω κιόλας. Υπάρχει μια μοναξιά απάνθρωπη τα πρωινά, σκοτάδι, κρύο, ένα μούδιασμα. Κάτι...

Οι πάγοι λιώνουν, η στάθμη ανεβαίνει, ο καιρός αλλάζει, ο πλανήτης αδιαφορεί εντελώς για το πρόγραμμα των ανθρώπων και τους χαλάει τα σχέδια. Το Μπάνσκο είναι άδειο, οι βιτρίνες των καταστημάτων με τα είδη σκι γράφουν...

Ο φτερωτός Έρωτας που στόλισε τον Αττικό ουρανό τη βραδιά της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, είναι μια εικόνα που έχει μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μου. Ως γνήσιος πιστός της αλλοπρόσαλης δύναμης ή απάνθρωπης...

Η ταινία Ναυαγός ξεκινά με το φορτηγό της Fedex να καταφθάνει στη φάρμα των “Dick & Bettina” για να παραλάβει από την τύπου Alex Flashdance οξυγονοκολλητρια Bettina, ένα πακέτο που έχει πάνω του το λογότυπο της, τα...

Το πρωί της Κυριακής μου αρέσει να λιβανίζω. Οι υπόλοιποι κάτοικοι του  chateau δε γνωρίζουν απο λιβάνι και εκκλησία και κάπως επειδικτικά κρατάνε τη μύτη τους όταν περνούν μπροστά από τη πόρτα μου, πιφ, πιφ μα τι είναι...